Parę słów wstępu.

Nie będę ukrywać, że do tego bloga przykładałam się już dwa razy, no ale jak mówią, do trzech to jeszcze sztuka. Historia Albercika narodziła się już w wakacje, ale od tego czasu jakoś nie miałam do niej serca. Dopiero teraz, po zdecydowanie zbyt długiej przerwie w pisaniu spowodowanej szkołą, chwyciłam się za nią znowu, zdeterminowana do wyłożenia jej na światło dzienne. Bo, tak sobie myślę, że każdą historią, która naradza się w wyobraźni i odrywa nas od rzeczywistości, warto się chwalić. Tak więc zapraszam do czytania i mam nadzieję, że się Wam, drodzy czytelnicy, spodoba. ;)